Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Το ερώτημα είναι απλό: Μπορεί μια χώρα που παντού είναι πρόχειρη, διάτρητη, χωρίς σχέδια και αφοσίωση στα μεγάλα, να έχει έναν έστω τομέα σε τελειότητα; Να το πω σαφέστερα: Μπορεί η Ελλάδα της αέναης προχειρότητας να έχει σωστές Ένοπλες Δυνάμεις ειδικά στις τάξεις των έφεδρων; Η απάντηση είναι αυτονόητη: Όχι. Και αποδεικνύεται αμέσως από δηλώσεις του αρμοδίου υπουργού κ. Δένδια ο οποίος αποκάλυψε μεταξύ άλλων πως η Ελλάδα έχει αυτή τη στιγμή 800 στρατόπεδα, δηλαδή περισσότερα από τις ΗΠΑ, ανακοινώνοντας κλείσιμο στρατοπέδων, που δεν χρειάζονται καθόλου και κοστίζουν. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν μονάδες στον Έβρο με πληρότητα κάτω από 30% και μονάδα στην Πελοπόννησο με 130%». Βλέπετε στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας καθημερινά κάνουν μεταθέσεις στρατιωτών “για να είναι το παιδί κοντά στη μαμά του”. Ε, όχι να πάει και στα σύνορα.
Θέλετε κι άλλα; Η Ελλάδα αφήνει διαρκώς και ΣΑΠΙΖΟΥΝ τα όπλα που αγοράζει. Δηλαδή σαπίζουν αεροπλάνα, ελικόπτερα, πλοία, υποβρύχια. οπλικά συστήματα. Πως σαπίζουν; Η γραφειοκρατία καθηλώνει τις αναγκαίες αγορές για την συντήρηση τους. Επίσης ο φόβος ότι αυτές οι συντηρήσεις θα καταγγελθούν σαν προσχηματικές για μίζες αποθαρρύνουν όποιον θα τις πρότεινε. “Ας μην μπλέξω”. (Έτσι γίνεται αντιπολίτευση στην Ελλάδα).
Να συνεχίσω; Είμαστε η μόνη χώρα που κατέστρεψε την πολεμική της βιομηχανία. Πως το κατάφερε; Με κομματικές διοικήσεις άσχετων και με ρουσφετολογικές προσλήψεις άσχετων. Οι Ένοπλες Δυνάμεις ειδικά των εφέδρων είναι μια σκέτη υποκρισία. Δεν μαθαίνουν τίποτε, χάνουν τον χρόνο τους, απολύονται και δεν ξέρουν πως να πιάσουν ένα όπλο στα χέρια τους. Αλλά είπαμε: Αυτό είναι το λιγότερο. Τα χειρότερα έχουν να κάνουν με το ξόδεμα πολλών δισ για όπλα που καταλήγουν σκραπ και για μηδενική προσαρμογή στις νέες τεχνολογίες.
