Ο κ. Κώστας Λαλένης με αφορμή την συζήτηση που γίνεται για την περίφραξη της Αλάνας της Ηρακλείτσας σχολιάζει:
Σε μια ευνομούμενη χώρα, μια έκταση κοντά στη θάλασσα, αδόμητη, ακόμη κι αν ήταν ιδιωτική, θα απαλλοτριωνόταν για να γίνει κοινόχρηστος χώρος και πάρκο. Γιατί είναι σπάνια και πολύτιμη για τους κατοίκους.
Εδώ, χώρος ιδιοκτησίας δημοσίου, μετατρέπεται σε περιφραγμένες κατοικίες Αράβων, Ρώσων, Κινέζων κλπ, που απλά θέλουν να πάρουν golden visa! Οι πιθανές αντιδράσεις προσπαθήθηκε να καλυφθούν με τον γνωστό πιά τρόπο: να αφεθεί ο χώρος χωρίς να καθαρίζεται για καιρό, να υποβαθμιστεί σκόπιμα, ώστε διάφοροι κουτοπόνηροι να μιλούν μετά για «ανάπτυξη εκεί που ήταν σκουπιδότοπος»! Το να ήταν ένα οργανωμένο πάρκο, με πράσινο, πεζόδρομους, ποδηλατόδρομους, αναψυκτήρια, παιδότοπους, τμήμα για κάμπινγκ, κλπ, με καθαριότητα και φροντίδα, δεν περνάει απ το μυαλό των θιασωτών της «ανάπτυξης», και κυρίως του δήμου και της Περιφέρειας, που θα έπρεπε να το είχαν διεκδικήσει εδώ και χρόνια;
Ανάπτυξη είναι το κλείσιμο και η ιδιωτικοποίηση κάθε ελεύθερου χώρου, κάθε παραλίας; Ανάπτυξη είναι η κατάντια των Αμμόλοφων, που δεν είναι πιά αμμόλοφοι, και βρίθουν απο τα μπαρ, που παρανομούν καταφανώς με τις πυκνές ομπρέλες και την ηχορύπανση;
Το μοντέλο «εκμετάλλευσης» και τουρισμού στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη είναι δυστυχώς πανάθλιο, και υστερεί κατά δεκαετίες των αντίστοιχων μοντέλων, τόσο σε άλλες χώρες, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα!
Και ευθύνη -κατά πολύ μικρότερη, αλλά πάντως ευθύνη- έχουμε κι όλοι που μένουμε στην περιοχή, ή την χρησιμοποιούμε για μπάνια ή για βόλτα, που δεν κάναμε ομάδες εθελοντών, για την καθαριότητα και τις χρήσεις της. Αν αυτές οι ομάδες υπήρχαν, η ιδιωτικοποίηση της Αλάνας της Ν. Ηρακλείτσας θα ήταν πολύ πιό δύσκολη.
