Γράφει ο Ανδρέας Χριστόπουλος
Η συνάντηση Μητσοτάκη – Ανδρουλάκη είχε μια εντελώς θετική πλευρά: Αντί να αλληλολοιδωρούνται στα έδρανα της Βουλής απεδείχθη ότι είναι πολύ πιο χρήσιμο να μιλούν επί της ουσίας, να βλέπουν που συμφωνούν και που διαφωνούν. Πιο χρήσιμο για την ποιότητα στην πολιτική, για την χώρα, στο τέλος για τον πολίτη.
Για παράδειγμα όταν ο Ανδρουλάκης προτείνει έκτακτο φόρο στις Τράπεζες η απάντηση δεν μπορεί να είναι κ. Χατζηδάκη “είστε λαϊκιστές και ο πράσινος ΣΥΡΙΖΑ”. Πρέπει να είναι απολύτως συγκεκριμένη και σοβαρή για να καταλάβουν και οι πολίτες. Με βάση αυτή την πολιτισμένη και ουσιαστική συνάντηση, προσπαθώ να αξιολογήσω την αντιπολιτευτική τακτική της κυρίας Κωνσταντοπούλου και άκρη δεν βγάζω.
Αφορμή η είδηση ότι η Βουλή αποφάσισε την άρση της ασυλίας της “για πράξεις σοβαρής διατάραξης δικαστικών συνεδριάσεων κατ’ εξακολούθηση, της αθέμιτης επιρροής σε δικαστικούς λειτουργούς, κατά το χρονικό διάστημα από 2.2.2024 έως 16.5.2024, υπό την ιδιότητά της ως συνηγόρου υπεράσπισης στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Βόλου”.
Οι πράξεις που αποδίδονται στην κυρία Κωνσταντοπούλου περιλαμβάνουν κλήση στην Αστυνομία από το κινητό της τηλέφωνο εν μέσω συνεδρίασης, με στόχο την παρέμβαση της ΕΛΑΣ κατά του προεδρεύοντος δικαστή και της εισαγγελέως (!). Επίσης, φέρεται να αφαίρεσε μικρόφωνο από την έδρα και να παρενέβη στον υπολογιστή που χρησιμοποιούσε το δικαστήριο κατά τη διάρκεια της δίκης!
Η μόνιμη τακτική της κυρίας Κωνσταντοπούλου είναι αυτή ενός τραμπούκου που διακόπτει ομιλητές, φωνάζει, υβρίζει, υπερασπίζεται συνωμοσιολογίες, καταγγέλλει του πάντες για τα πάντα. Στην πραγματικότητα δεν εκπροσωπεί τίποτα απολύτως, ούτε πολιτικά, ούτε ηθικά. Και το χειρότερο: Συμβάλλει με την συμπεριφορά της στον χουλιγκανισμό της πολιτικής.
