Γράφει ο Δημήτρης Λυμπεράκης
Δεκέμβρης 2020- Πρόγραμμα τηλεκπαίδευσης- 1η διδακτική ώρα
07.45: Έγερσις
07.50: Πλύσις χειρών και προσώπου
07.55: 2λεπτος παρατήρησις της χορηγηθείσης (υπό της κυβερνήσεως βεβαίως βεβαίως) σωβρακοειδούς αντι-covid μάσκας
07.57: Μονόλεπτος πλήρωσις του Κεραμείου παγουρίνο
07.58: 2λεπτος απότισις των αναλογούντων τιμών και δόξης τη δημοφιλεί, θεοσεβάστω και μιντιακώς υμνουμένη κυβερνήσει (Η απότισις τιμών δύναται να προσλαμβάνει καθημερινώς την μορφήν και τους ήχους τους οποίους ο παιδαγωγός επιθυμεί. Επιτρέπονται και χαιρετισμοί-δάνεια από ελληνικάς ταινίας)
08.00: Υποδοχή μαθητών στο meeting room της Webex- Προσκλητήριον, παρουσιολόγιον εν χορδαίς και οργάνοις, πνευματικαίς και συναισθηματικαίς. Επίκλησις του συναισθήματος των εφήβων, κοινώς καλόπιασμα, ενσυναίσθησις κ.λ.π.
08.10: Έναρξις μαθήματος
Άοκνοι προσπάθειαι, εμού του μελωδούντος, αποσκοπούσαι εις την αφύπνισιν και συμμετοχήν εν τέλει εις το μέγα της διδασκαλίας μυστήριον- Η πλειοψηφία των ελληνοπαίδων μαθητών και μαθητριών έχει ήδη επιστρέψει εις την θαλπωρήν των κλινοσκεπασμάτων της. Ενίοτε ακούγεται μητρική τις φωνή: “Σήκω βρε! ‘Ετσι κάνεις μάθημα; Ούτε απ έξω δε θα το δεις το Πανεπιστήμιο μ’ αυτά τα μυαλά που κουβαλάς!!”
Επί ματαίω! Ο έφηβος αδιαφορών προς τας της μητρός αιτιάσεις διατελεί εις τας αγκάλας του Μορφέως καθεύδων και ενίοτε επιδίδεται εις σύντομον βηχαλάκιoν ή σχόλιον τι προς επιβεβαίωσιν της “παρουσίας” του.
Meanwhile ο περί ου λόγος διδάσκων, απομείνας με 4-5 μαθητάς επί συνόλων 25, επιδίδεται εις βαθείας κοινωνικάς και πολιτικάς αναλύσεις άρθρων και λογοτεχνικών κειμένων, άτινα εις την διδακτέαν ύλην των Πανελληνίων εξετάσεων περιλαμβάνονται.
08.30: Κορύφωσις και μέθεξις! Στίχοι και συνέπειες του φαινομένου. Επιστράτευσις πασών των εγνωσμένων μεθόδων της Παιδαγωγικής επιστήμης, ίνα ευοδωθεί η διδακτέα στόχευσις.
“Έρμα ‘ν’ τα μάτια, που καλείς χρυσέ ζωής αέρα”
08.35 : Αφύπνισις! Εγερτήριον και Εωθινόν ομού! Οι ρυθμοί εν τη κανονικότητί των. Τα εφηβάκια σχολιάζουν ψιθυριστά , αναφερόμενα σε όσα τους απασχολούν! Και σε όσα δεν τους απασχολούν! Δικές τους οι μέρες, ο χρόνος ολάκερος, η ζωή δική τους. Κι εγώ ν αναρωτιέμαι πώς διαλύουμε έτσι αυτήν τη γενιά! Πόσοι από εμάς θα μπορούσαν ν αντέξουν 7 ώρες σχολείο και 4 ώρες φροντιστηριακά μαθήματα καθημερινά μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή! Χωριστά οι απίστευτα πολλές αναθέσεις εργασιών που αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν τα εφηβάκια, διότι εμείς, πολλάκις (καμία σχέση με την ομόηχη λέξη) “καταξιωνόμαστε” (οι αφελείς) παιδαγωγικά μέσω του ποταμού εργασιών που φορτώνουμε στα παιδιά.
08.40: Κρούσις του (νοητού) κώδωνος. “Λυτρωτά! Ο Θεός ευλογητός ει”! 25 εφηβικαί φωναί ομιλούσαι ακαταπαύστως και σχολιάζουσαι λεπτομερώς πρόσωπα και καταστάσεις αίτινες ουδεμίαν σχέσιν με το μάθημα της ΝΕ Γλώσσης έχουσιν.
Μένω με την απορία: “Ξυπνητήρι βάζουν και ξυπνούν στα διαλείμματα;”
Είμαι, όμως, και χαρούμενος και γοητευμένος και πλήρης και ευγνώμων, διότι υπηρετώ αυτό το λειτούργημα του δασκάλου!
Και στις στιγμές μου τις “Πέτσινες”, όταν με κατακλύζει η δύσπνοια της ελλιπούς ενημέρωσης, και στις άλλες στιγμές μου τις Κεραμεικές και στις πλήρεις ημιμάθειας στιγμές της Κικίλιας οίησης και στην αντιμετώπιση της διακοπολάγνης συμπεριφοράς του “αποστειρωμένου” Κυβερνήτου ημών (εις πολλά τα έτη!) επιλέγω τη βύθισή μου εις τον της Παιδείας ωκεανόν, με τις Σειρήνες μου και τους Λαιστρυγόνες και τους συντρόφους μου. Πρωτίστως με τα παιδιά μου, τους μαθητές μου, τα εφηβάκια μου, που σε τέτοιες σκοτεινές μέρες επιμένουν να ονειρεύονται.
Σ’ αυτήν την εκπαιδευτική Πανδημία της καθημερινής επικοινωνίας με εφηβικά μυαλά και συναισθήματα, επιλέγω να μένω δεμένος στο κατάρτι και να γεύομαι όλα τα συμπτώματα που αυτή γεννά!
Λυμπεράκης Δημήτρης, Φιλόλογος
