Γράφει η Άννα Ζανιδακη
Στη ζωή μας καλό είναι να θέτουμε τα όρια και τα περιθώρια.
Να φροντίζουμε να βρίσκουμε τρόπους και διεξόδους, να ζυγιάζουμε και να ισοσταθμίζουμε τα πράγματα και τις καταστάσεις.
Μα ένα θα πρέπει πάντα να μας απασχολεί και να μας προβληματίζει.
Το πως και αν θα καταφέρουμε να βγάλουμε άκρη, μόνο και μόνο, με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Αυτόν πρέπει να σεβόμαστε και να στηρίζουμε σε κάθε του βήμα και επιλογή.
Αυτοί που πρέπει να είναι δίπλα μας, στις ευχάριστες ή δυσάρεστες στιγμές μας, θα πρέπει να είναι εκείνοι που θα μας στηρίξουν και θα τους στηρίξουμε σε κάθε δική τους επίσης, εύκολη ή δύσκολη στιγμή.
Τι να τους κάνουμε τους πολλούς και τους διαφορετικούς ανθρώπους, με αντιλήψεις και παρωχημένες αντιλήψεις και πεποιθήσεις για τη ζωή, αν δεν αντικατοπτρίζουν τις δικές μας θέσεις και στάσεις ζωής;
Τι να τους απαριθμείς μόνο και μόνο, για να γεμίζει τις ατελείωτες ώρες της μοναξιάς σου και των κενών αυτής, αν δεν καλύπτουν τα δικά σου κενά, τα δικά σου διαμαρτυρόμενα γιατί και επειδή, που θες να βρεις και να εντοπίσεις.
Λίγοι και καλοί, να είναι το μέτρημά μας και το μέλημά μας.
Αγνοί, απλοί, αληθινοί, με ένα και μόνο εφόδιο στη ζωή μας, τη φιλία και την αγάπη, που θα δοθεί αμέριστη και απλόχερη, βάσει των δικών μας κανόνων και προτεραιοτήτων.
Με νόημα αληθινό και βαθύ, με σύνεση και συναίσθηση το τι είμαστε, τι ζητάμε και τι προσδοκούμε να δώσουμε και να πάρουμε απ’ αυτούς.
Όσοι μας πληγώνουν, μας πονούν και γίνονται φορείς δυσμενών καταστάσεων και πάντα αποφευκτέων θεμάτων, καλό θα ήταν να απομακρυνθούν και να ζήσουν το δικό τους όνειρο, μα μακριά από μας.
Να μη στερούν και καθυστερούν τα δικά μας όνειρα, σχέδια, που θέλουμε να προλάβουμε να τα δούμε, να αποκτούν σάρκα και οστά, να δίνουμε τη δική μας πνοή, στην υλοποίησή τους και στην πραγματοποίησή τους.
Έτσι, λίγοι και καλοί, ας είναι όλοι εκείνοι που θα αποτελέσουν τους δικούς μας φίλους, είτε γνωστούς, γιατί και πάλι θα πρέπει να συντελούν και να αποτελούν παράδειγμα προς δική τους μίμηση και όχι προς αποφυγήν.
Το να βρισκόμαστε ανάμεσα σε πολλά άτομα, ποτέ δεν έκανε καλό και δεν ωφέλησε κανέναν από μας.
Ίσα ίσα δημιουργεί προστριβές, μαλώματα και διαμάχες, προτείνοντας να βρεθούν μέσες λύσεις, ώστε να αποφευχθούν και διάφορες παρεξηγήσεις και εντάσεις.
Μακριά και αγαπημένοι, θα επιλέξουμε και πάλι να κρατηθούμε, από άτομα που δεν αποτελούν ή δεν αποτέλεσαν ποτέ τη δική μας αναντικατάστατη παρέα, για συντροφιά, ιδίως για να μοιραστούμε τα μυστικά μας ή οτιδήποτε φαινόταν και μας απασχολούσε ιδιαίτερα και επίμονα, επίπονα.
Λίγοι και καλοί ας είναι εκείνοι που θα θέλουμε να αποτελούν τη δική μας συντροφιά.
