Σήμερα όλες οι γυναίκες, απολαμβάνουμε κεκτημένα δικαιώματα τα οποία τα θεωρούμε και ως δεδομένα αγνοώντας ή ξεχνώντας που κάποιες άλλες γυναίκες πριν από μας τα απόκτησαν μέχρι και με το αίμα τους! Η ογδόη μέρα του Μαρτίου, θεσπίστηκε σαν ημέρα της γυναίκας αλλά πιστεύω πως λίγες γνωρίζουμε το γιατί.
Η ογδόη Μαρτίου λοιπόν, είναι η μέρα μνήμης, αυτή την μέρα δεν πρέπει να την ξεχνάμε, γιατί οι υφάντριες της Νέας Υόρκης απαίτησαν με το αίμα τους, τη μείωση των ωρών εργασίας, από 16 σε 12,!!! Ίσα ημερομίσθια με τους άντρες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας…
Η ημέρα αυτή, σφραγίστηκε με το ΑΙΜΑ των γυναικών που τόλμησαν να ζητήσουν πράγματα, που σήμερα θα θεωρούσαμε αυτονόητα, έτσι ώστε η Δεύτερη Διεθνής Διάσκεψη Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη το 1910 καθιέρωσε την 8η Μαρτίου, πολύ σωστά, ως ετήσια Ημέρα της Γυναίκας.
Το 1977 ο ΟΗΕ στην Γενική Συνέλευσή του, καθιέρωσε την Ημέρα της Γυναίκας, ως Ημέρα των Δικαιωμάτων της και της Διεθνούς Ειρήνης.
Ας μην ξεχνάμε ότι η γυναίκα έζησε για πολλά χρόνια κάτω από αυστηρές πατριαρχικές κοινωνίες, οι οποίες της επέβαλαν να δέχεται εις βάρος της αδιαμαρτύρητα διακρίσεις.
Οι Γυναίκες στερούνταν του δικαιώματος κάθε γνώμης, για την δημόσια ζωή, μόλις το 1930 στην χώρα μας, απέκτησαν το δικαίωμα της ψήφου, (το δικαίωμα κάθε σκεπτόμενου έλλογου όντως). και μάλιστα χρειαζότανε να έχουν συμπληρώσει το τριακοστό έτος της ηλικίας τους. Το οποίο δικαίωμα της ψήφου το έχασαν το 1936 με την δικτατορία του Μεταξά, η οποία δικτατορία τις ανέκοψε την πορεία του κινήματός τους.
Όσο για το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, το αποκτούν μόλις το 1956 στις δημοτικές εκλογές και για τις βουλευτικές εκλογές, μόλις το 1952.
Μετά την επικύρωση του χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και της Διεθνούς Σύμβασης της Νέας Υόρκης «περί πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών» καταργήθηκαν, και στην Ελλάδα θεσμοθετημένες διακρίσεις εις βάρος τους, και άνοιξε ο δρόμος για τη συμμετοχή τους στην δημόσια Ζωή.
Κι όσο κι αν εμείς στην Ελλάδα της Δημοκρατίας, απολαμβάνουμε την ισότητα ως δικαίωμα αυτονόητο στα αραβικά εμιράτα, στο Ντουμπάι, στην Τουρκία, στην Αλγερία, στην Ινδία, οι γυναίκες ζουν ακόμα κάτω από την απόλυτη κυριαρχία του άνδρα, θεωρούνται ως περιουσιακό στοιχείο του άνδρα που ζουν. Η αξία τους δεν ξεπερνά την αξία ενός Ζώου. Κι αυτό το αισθάνεται κανείς έντονα όταν ταξιδεύει στις προαναφερόμενες χώρες, αισθάνεται τότε ότι αυτός ο κόσμος είναι χωρισμένος στα δύο. Η μαύρη μαντίλα που σκεπάζει στην καλύτερη τα μαλλιά, ή όλο το πρόσωπο, το τσαντόρ, το ολόσωμο μαύρο ένδυμα σαν ράσο το οποίο το φορούνε από τότε που θα γεννηθούνε σε όλη τους την Ζωή χειμώνα καλοκαίρι.
Τα χέρια και τα μαλλιά είναι για αυτές απαγορευμένα να τα δείχνουν, όταν τα αποκαλύπτουν είναι σαν να δείχνουν το στήθος τους!!! Το πιο ιερό μέρος του σώματος του ανθρώπου, το πρόσωπο, πρέπει να το κρύβουν!!
Η δημόσια φροντίδα της κόμης τους, το να πάνε δηλαδή στο κομμωτήριο, θεωρείται αμαρτία, γιατί στο Ντουμπάι για παράδειγμα πιστεύουν ότι στα μαλλιά της γυναίκας κρύβεται ο σατανάς που τις παρασύρει…. Απαγορεύεται σε οποιονδήποτε ξένο άντρα να δει τα μαλλιά τους και να τα αγγίξει.
Η Σωματική βία αλλά και η λεκτική κακοποίηση θεωρείται δεδομένο, αν δε ένας άνδρας θέλει να χωρίσει την γυναίκα του, δεν χρειάζεται διαζύγιο αρκεί να της πει 3 φορές Δεν σε θέλω.
Στο Ρας Αλ Χαϊμά, ένα μικρό Εμιράτο το να γίνει μια γυναίκα γιατρός θεωρείται έγκλημα, ειδικά ακτινολόγος. Πώς θα ακτινογραφεί ανδρικά μέρη του σώματος; Απόλυτο ταμπού!!!
Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα οι γυναίκες ακόμα και μες το σπίτι, φοράνε ασημένια αλυσίδα στο πόδι την οποία και δε βγάζουνε, μαύρη μάσκα στο πρόσωπο και καλύπτουν το πρόσωπό τους με μαύρη μαντίλα την οποία δεν βγάζουν ούτε μπροστά στα παιδιά τους !!!
Ο γάμος γίνεται πάντα με συνοικέσιο, δίχως να ρωτηθεί η νύφη, σε πολύ μικρή ηλικία, συνήθως λίγες ώρες πριν το γάμο η νύφη βλέπει τον γαμπρό κι αυτό πάντα υπό επίβλεψη!!!
Όσες γυναίκες σ’ αυτά τα κράτη μορφώνονται, βγάζουν την μαντίλα, το τσαντόρ, ζουν γενικά με το Δυτικό Ευρωπαϊκό τρόπο τις θεωρούν όνειδος της οικογένειας, και ό,τι θα καταλήξουν στις φλόγες της κολάσεως.
Όλα αυτά που ακούγονται στα αυτιά μας ως παράδοξα, για τον μισό πλανήτη θεωρούνται απολύτως φυσικά, έτσι ο κόσμος χωρίζεται στα δύο έτσι μαθαίνουμε στη Ζωή να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο ούτε καν τον αέρα που αναπνέουμε.
Μέρα μνήμης λοιπόν η 8η Μαρτίου ας αποτελεί όχι αφορμή για χορούς και πανηγύρια όχι αφορμή για πιπεράτα σχόλια όχι μέρα για να κλείνουμε και να απομονώνουμε τον άνδρα, ή «να του φοράμε ποδιά» ή «να τον ευνουχίζουμε», αυτά ας γίνονται ένα είδος αστεϊσμού ως έθιμα σε κάποια χωριά, αλλά ας αποτελεί ΑΠΛΑ ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ του Αγώνα που έκανε η Γυναίκα όχι για την ανεξαρτησία της, αλλά για το πιο απλό απ’ όλα για να ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΣΟΤΙΜΗ, να ζει ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ να απολαμβάνει ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΤΑ ΙΔΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ με τον άνδρα.
Εξάλλου όλα τα ουσιαστικά θηλυκού γένους είναι σπουδαία Η Γυναίκα, η Ζωή, Η δημοκρατία, Η Ελευθερία Η ΙΣΟΤΗΤΑ, Η ΟΜΟΡΦΙΑ, Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Ας ζήσουμε λοιπόν ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ τα δυο φύλα κι ας μην ξεχνάμε πόσο όμορφο ζευγάρι ήταν οι Πρωτόπλαστοι.
Τα δυο φύλα δεν πρέπει να βρίσκονται σε ανταγωνισμό ούτε σε αντιπαράθεση αλλά να συντροφεύουν, να συμπληρώνουν και να βοηθούν το ένα το άλλο.
Εδώ χρειάζεται να θυμηθούμε τα υπέροχα λόγια θαυμασμού, του Πρωτόπλαστου Αδάμ προς την νεοεμφανιζόμενη Εύα «τούτο νυν οστούν εκ των οστών μου και σαρξ εκ της σαρκός μου» και έσονται οι δύο εις σάρκαν μιαν. «Ου καλόν είναι τον άνθρωπο μόνον επί της γης ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ’ αυτόν»
Κι αφού –Ο Θεός ο άγιος ο πλάσας εκ χοός τον άνθρωπον-, μας έπλασε
Κι αφού –Ο Θεός ο άγιος ο πλάσας εκ χοός τον άνθρωπον-, μας έπλασε και τους δυο χωματένιους, άρα και με το στοιχείο του λάθους μέσα μας, δεν μένει άλλο από το να υπακούσουμε και να αλληλοσυμπληρώσει το ένα φύλο το άλλο …δια το μη μόνον είναι τον άνθρωπον επί της γης και το μυστήριον τούτο μέγα εστίν… έκαστος την εαυτού γυναίκα ούτως αγαπάτω ως εαυτόν! Ο Αγαπών την εαυτού γυναίκα, εαυτόν αγαπά. Ουδείς γαρ ποτέ την εαυτού σάρκα εμίσησε. Η δε γυνή ίνα φοβείται τον άνδρα!
Μόνο που ο ψαλμωδός εδώ δεν εννοεί με τον φόβο, τον πανικό, αλλά τον σεβασμό που οφείλει η γυναίκα να δείχνει στον άντρα της.
ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΤΑ ΔΥΟ ΦΥΛΑ ΜΑΖΙ
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ- ΦΙΛΙΠΠΙΔΟΥ
ΘΑΣΟΣ
